Jicht ontstaat door een te hoge urinezuurspiegel in het lichaam. Er ontstaan dan urinezuurkristallen die in of rond een gewricht neerslaan en een ontsteking veroorzaken. De pijn bij jicht is vaak heftig. U kunt het ontstoken gewricht tijdelijk niet goed gebruiken. De huid rondom het gewricht is vaak ook strak gespannen en rood. Jicht komt het meest voor in de grote teen, maar ook andere gewrichten kunnen ontstoken raken.
Als er duidelijke jichtknobbels (jichttophi) te zien zijn, is de diagnose zeker. Een andere manier om zekerheid te krijgen is een gewrichtspunctie. Hierbij wordt er een klein beetje vocht uit het gewricht gehaald om met een speciale microscoop te bekijken. Wanneer er urinezuurkristallen in het vocht te zien zijn is de diagnose jicht zeker.
Soms is een punctie niet mogelijk of zien we geen kristallen. Dan kan een echo soms helpen om de diagnose toch te stellen. In zeldzame gevallen kan een speciale CT scan (DECT scan) ook helpen. Deze onderzoeken geven echter niet de 100% zekerheid die een punctie wel kan geven.
Vaak laat de arts ook een röntgenfoto maken om te zien of de jicht ook beschadigingen heeft veroorzaakt. Daarnaast krijgt u een bloedonderzoek, waarbij het urinezuur wordt gemeten. Dit is belangrijk voor de behandeling. Het is echter niet zo dat iedereen met een hoog urinezuur ook automatisch jicht heeft. De diagnose kan dan ook nooit alleen met bloedonderzoek worden gesteld.
Bij bloedonderzoek nemen we een of meer buisjes bloed af met een hol naaldje. Dit bloed wordt vervolgens in het laboratorium onderzocht door een analist.
Bij een jichtaanval is koelen met ijs tegen de pijn prettig. Daarnaast kunt u het gewricht wat rust geven en het been hoog leggen als u jicht in de voet, enkel of knie heeft. Daarnaast zijn er medicijnen tegen jicht. Bij jicht zijn er medicijnen tegen de ontsteking (“aanval”) en behandelingen om jicht te voorkomen.
