Bij een overactieve blaas is er sprake van een plotselinge aandrang om te plassen. Zó plotseling dat het soms niet lukt om de urine op te houden tot u bij een toilet bent.
Er kunnen verschillende oorzaken zijn van een overactieve blaas. Voorbeelden hiervan zijn: een aandoening aan de zenuwen, het te vaak aanspannen van de bekkenbodemspieren of afwijkingen aan de urinewegen. Ook bestraling, alcohol, koffie of drugs kunnen de blaas sterk prikkelen. Verder kunnen stress en angst ook een rol spelen. Bij veel patiënten is er echter geen oorzaak te vinden voor de overactieve blaas.
In het plasdagboek schrijft u op hoeveel u drinkt, hoeveel u plast en de tijdstippen waarop u dat doet. Ook noteert u het in dit dagboek als u ongewild urine hebt verloren.
Om vast te stellen wat de oorzaak is van de overactieve blaas is ook lichamelijk onderzoek nodig. Hierbij wordt gelet op eventuele anatomische afwijkingen in uw bekken, en doen we een blaaskijkonderzoek. Uw urine wordt onderzocht. Eventueel kan ook nog een flowmetrie en een urodynamisch onderzoek (blaasfunctieonderzoek) nodig zijn.
Met een urodynamisch onderzoek kan de uroloog onderzoeken wat de oorzaak is van plasklachten zoals moeilijk kunnen plassen (obstructie) of ongewild urineverlies (incontinentie).
Behandelingen
Een overactieve blaas kan het beste worden behandeld met medicijnen in combinatie met fysiotherapie.
U krijgt oefeningen waarmee de spieren van de bekkenbodem beter leert gebruiken. Als dit onvoldoende helpt, zijn er nog een aantal andere behandelmogelijkheden:
Percutaneous tibial nerve stimulation (PTNS)
Een behandeling met botuline-toxine injecties
Als u bijkomende klachten heeft, zoals een blaasontsteking, dan worden die vanzelfsprekend ook behandeld.
