De ingeademde asbestvezels nestelen zich in de longvliezen. Daar prikkelen zij de bekledende cellen, waardoor deze cellen in kwaadaardige tumorcellen veranderen. Tussen de blootstelling aan asbest en het ontstaan van longvlieskanker zit meestal een periode van meer dan 20 jaar. Dit betekent dat mensen met longvlieskanker vaak ouder dan 50 jaar zijn.
Kanker is een ingrijpende ziekte. Alles waar u mee te maken krijgt voor, tijdens of na de behandeling hebben we voor u verzameld op onze pagina 'Kanker'.
Bij het vaststellen van de diagnose is de ziekte al zo ver uitgebreid dat genezing niet meer mogelijk is. Ook een operatie wordt niet als een reële behandelmogelijkheid gezien.
Natuurlijk doen uw behandelaars er alles aan om de klachten die de ziekte met zich meebrengt, te remmen, te verminderen of te voorkomen. Dit wordt een palliatieve behandeling genoemd. Een palliatieve behandeling is dus gericht op het verzachten van hinderlijke klachten die de ziekte geeft. Het resultaat moet de kwaliteit van leven verhogen in een fase waarin genezen niet meer mogelijk is.
Een palliatieve behandeling kan bestaan uit het toedienen van medicijnen, bijvoorbeeld chemotherapie. Chemotherapie was tot voor kort weinig of niet effectief bij de behandeling van longvlieskanker. Sinds 2006 is het medicijn pemetrexed (Alimta®) beschikbaar. Dit kan een duidelijk effect hebben op de tumor, zeker als dit gegeven wordt samen met een platinum-bevattend geneesmiddel. Sinds 2022 wordt naast chemotherapie ook immuuntherapie toegevoegd.
Soms wordt radiotherapie (bestraling) gegeven om te proberen de pijn tegen te gaan. Radiotherapie kan soms ook voorkomen dat de tumor door de insteekopeningen heen groeit. Daarmee bedoelen we de openingen die zijn ontstaan bij het onderzoeken van de longvliezen, om de diagnose te kunnen stellen.
U krijgt van uw longarts een behandelvoorstel dat is afgestemd op uw persoonlijke situatie.
