Ataxie wordt meestal veroorzaakt door een ziekte van de kleine hersenen. We spreken dan van een cerebellaire ataxie. De belangrijkste functie van de kleine hersenen is ervoor te zorgen dat de spieren goed samenwerken. Daardoor ontstaat een vloeiende beweging.
Cerebellaire ataxie is geen diagnose, maar een symptoom van verschillende neurologische aandoeningen. Het is niet bekend hoeveel patiënten er zijn met een vorm van cerebellaire ataxie. Het is een aandoening die weinig voorkomt.
Op basis hiervan kan de neuroloog vaststellen of er sprake is van cerebellaire ataxie. Daarna is er nog verder onderzoek nodig om de oorzaak op te sporen, zoals DNA- onderzoek of ruggenprik (lumbaalpunctie).
Bij bloedonderzoek nemen we een of meer buisjes bloed af met een hol naaldje. Dit bloed wordt vervolgens in het laboratorium onderzocht door een analist.
Met behulp van het MRI-onderzoek kunnen pezen, spieren, hersenweefsel, kraakbeen, tussenwervelschijven, organen of bloedvaten zichtbaar worden gemaakt.
Denkt u hierbij bijvoorbeeld aan het stoppen van een medicijn waarvan de ataxie een bijwerking is. Of het verwijderen van een tumor in de kleine hersenen. Meestal is behandeling echter niet mogelijk. De behandeling is dan gericht op de klachten en problemen. Uw neuroloog kan medicijnen voorschrijven om de coördinatiestoornis wat te verbeteren, de pijn te verminderen of het onbeheerst trillen tegen te gaan.
Verder verwijst de neuroloog u door naar zorgverleners als een fysiotherapeut en logopedist. Zij geven u training en adviezen, waardoor sommige gevolgen van ataxie kunnen worden aangepakt.
Afhankelijk van de ernst, de oorzaak en de bijkomende problemen kunnen ook andere specialisten betrokken worden bij uw behandeling. Bijvoorbeeld een uroloog, revalidatiearts of klinisch geneticus.
Op de afdeling Klinische Neurofysiologie doen we onderzoeken die stoornissen in het functioneren van de hersenen, de zenuwen en de spieren kunnen ontdekken. Hier worden ook onderzoeken gedaan voor het Slaap Waak Centrum.
