Een spermatocèle ontstaat in de bijbal. Het zaadvocht dat in de zaadbal wordt gevormd, wordt naar de bijbal getransporteerd waar verdere rijping plaatsvindt. Vanuit de bijbal gaat het zaadvocht via de zaadleider richting prostaat. De bijbal bestaat uit talrijke kleine verzamelbuisjes. Soms ontstaat er een verwijding van zo'n buisje omdat het zaadtransport niet vlot verloopt (bijvoorbeeld bij ontsteking of ongeval). Vaak blijft zo'n verwijding klein, maar soms wordt deze groter en dan ontstaat een spermatocèle.
Lees meer
Een spermatocèle gaat meestal niet vanzelf weer weg. Ze geven meestal geen klachten: ze zijn pijnloos en vaak niet groot. Vaak hoeven ze dan ook niet behandeld te worden.
Soms worden ze echter zo groot dat ze hinderlijk worden en klachten geven door kleding of bij bepaalde activiteiten. Soms wordt het cosmetisch aspect als storend ervaren. Een spermatocèle kan nooit kwaadaardig worden als er niets aan gedaan wordt. Dan kan een operatie nodig zijn.
Een spermatocèle lijkt op een hydrocèle. Het verschil is dat een spermatocèle vaak los is te voelen van de zaadbal. Bij een hydrocèle zit de zaadbal binnen in de vochtophoping.
Onderzoeken
Meestal is een lichamelijk onderzoek voldoende. Vaak is een echografisch onderzoek van de balzak nodig.
Met een echo kan de radioloog of laborant een orgaan, pees of gewricht met geluidsgolven (echo) onderzoeken.
Behandelingen
Meestal hoeft een spermatocèle niet behandeld te worden. Soms wordt een spermatocèle echter zo groot dat er klachten ontstaan. Een operatie kan dan nodig zijn.
