Soms ligt een kindje aan het einde van de zwangerschap niet met het hoofdje naar beneden, maar met de billetjes of voetjes. Dit noemen we een ‘stuitligging’.
Sommige vrouwen voelen zelf dat hun kindje in een stuitligging ligt. U kunt bijvoorbeeld gekriebel of getrappel voelen in uw bekken. Ook kunt u voelen dat er boven in uw buik iets duwt tegen uw ribben of maag.
Onderzoeken
Als uw verloskundige of gynaecoloog vermoedt dat uw kindje in stuitligging ligt, wordt er een liggingsecho gemaakt.
Deze echo wordt meestal gemaakt rond de 36ste week van de zwangerschap. Op de echo kan de echoscopiste zien hoe uw kindje ligt. Als uw kindje in stuit ligt, kijken we naar de plaats van de placenta, de hoeveelheid vruchtwater en de groei van uw kindje. Ook kijkt de echoscopiste of er een oorzaak voor de stuitligging is. Meestal is dit niet het geval.
Behandelingen
Als uw kindje bij 35 -36 weken in stuit ligt, kunt u besluiten om af te wachten of uw kindje wellicht nog spontaan zelf draait. Deze kans is echter klein. Ook wordt deze kans kleiner, omdat uw kindje groeit en er dus steeds minder ruimte overblijft om te draaien.
U kunt er dan voor kiezen om uw kind te laten draaien. Dit noemen we een uitwendige versie. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis heeft hiervoor een speciaal Versiespreekuur. Tijdens dit spreekuur proberen een gynaecoloog en een verloskundige uw kindje in hoofdligging te draaien. Met de uitwendige versie proberen we de kans op een spontane vaginale bevalling te vergroten.
Mocht het niet lukken om uw kindje te draaien, of mocht u geen uitwendige versie willen? Dan kunt u kiezen voor een vaginale stuitbevalling of een keizersnede. Dit is een keuze die u samen met uw gynaecoloog maakt.
