“Ik vierde mijn verjaardag in het Bommels Gasthuis”

“Het was 5 oktober 1963 toen ik uit een boom viel en mijn linker bovenbeen brak.” Meneer van Ballegooijen weet nog goed hoe hij als achtjarige jongen in het Bommels Gasthuis terecht kwam: “Het was aan het begin van de avond. De ambulance kwam uit Zaltbommel; een Ford-busje met een houten plank als brancard. Over de hobbelige Gamerse dijk werd ik naar het Bommels Gasthuis gebracht. Zuster Geutjes zat bij mij in de ambulance.” Eenmaal in het Bommels Gasthuis volgde een operatie: “Ik maakte kennis met dokter Zielstra. Hij boorde een pin door mijn bovenbeen en aan die pin werd een ijzer vastgemaakt en daaraan een katrol met een touw en een gewicht om het bot weer tegen elkaar te krijgen.”

Bijna drie maanden moest meneer van Ballegooijen in het Bommels Gasthuis blijven. “Na enig aandringen van mijn vader mocht ik vlak voor Kerst naar huis. Ik herinner me nog dat ik mijn verjaardag in het Bommels Gasthuis heb gevierd. Ik was jarig op 19 oktober 1963, niet zo gek lang na de operatie. We hebben taart gegeten, er waren ballonnen en er mochten allemaal vriendjes op bezoek komen.” Verder weet meneer van Ballegooijen nog dat hij elke week minstens twee boeken kreeg om te lezen: “Ik zat toen in klas 2 van de lagere school en hield erg van lezen. Toen ik weer naar huis mocht, kreeg ik van mijn klasgenoten een boek: ‘Paddeltje, de scheepjongen’ van Michiel de Ruijter. Iedereen uit de klas had zijn naam in het boek geschreven.”

Een andere herinnering die meneer van Ballegooijen heeft, is die aan de Belgische schipper Willy met wie hij op dezelfde kamer lag: “Willy lag met zijn schip in de haven van Zaltbommel. Hij was na een bezoek aan het café gevallen in het ruim van zijn schip en had – net als ik – zijn been gebroken. Na verloop van tijd werden we allebei behandeld door een heilgymnast (de vroegere fysiotherapeut), de heer Frankenhaus. Deze heilgymnast ging niet bepaald zachtzinnig te werk. Willy zei al snel tegen mijn vader die vaak op bezoek kwam: ‘Meneer Ballegooijen kunt u niet wat sterke drank kopen, zodat ik dat ’s avonds kan innemen en daarna zelf kan oefenen op de zaal, want die heilgymnast daar heb ik het niet op.’ Mijn vader zei dat hij dat niet kon doen. Daarop zei Willy: ‘Breng dan maar rumbonen mee’. En zo geschiedde. Mijn vader nam rumbonen mee en Willy oefende ‘s nachts op de zaal om te leren lopen, zodat hij geen last had van de heilgymnast.”

Deze foto van meneer van Ballegooijen is gemaakt bij de huidige ingang van het Bommels Gasthuis, aan de Kerkstraat 2.