Er zijn twee vormen van ijzerstapeling: primaire en secundaire ijzerstapeling. Bij primaire ijzerstapeling neemt het lichaam vanaf de geboorte al te veel ijzer op uit voeding. Dit is een erfelijke aandoening. Secundaire ijzerstapeling is vaak het gevolg van een andere ziekte. IJzerstapeling kan diverse negatieve gevolgen hebben, zoals leverproblemen, hartklachten, diabetes mellitus en een verminderde vruchtbaarheid bij mannen.
Daarnaast doet de arts bloedonderzoek. Soms is ook een leverbiopsie of MRI-scan nodig om de ijzerstapeling in de lever te bepalen. Als ijzerstapeling voorkomt in de familie, kunnen we ook genetisch onderzoek doen.
Bij bloedonderzoek nemen we een of meer buisjes bloed af met een hol naaldje. Dit bloed wordt vervolgens in het laboratorium onderzocht door een analist.
Met behulp van het MRI-onderzoek kunnen pezen, spieren, hersenweefsel, kraakbeen, tussenwervelschijven, organen of bloedvaten zichtbaar worden gemaakt.
Behandelingen
De behandeling is voor primaire en secundaire ijzerstapeling verschillend.
De behandeling van primaire hemochromatose bestaat uit aderlatingen. Bij aderlating wordt bloed afgetapt. Het lichaam gaat door deze aderlating nieuw bloed aanmaken. Hiervoor is ijzer nodig. Het lichaam onttrekt dit aan het in het lichaam opgeslagen ijzer, waardoor het opgeslagen ijzergehalte daalt. Als hier op tijd mee begonnen wordt, kan dit ernstige weefselschade voorkomen. Hoe vaak een aderlating wordt gedaan, hangt af van de bloeduitslagen en uw lichamelijke conditie.
Uw arts behandelt secundaire hemochromatose met ijzerbindende medicijnen. Het teveel aan ijzer verlaat dan met de urine en de ontlasting uw lichaam.
