Als mens afgebeeld

Carolien Burghout is Verpleegkundig Specialist Hematologie en promovendus ‘Zorg in de laatste levensjaren’ in het Jeroen Bosch Ziekenhuis. In haar column krijg je een inkijkje in haar werk.

Foto's column Carolien Burghout

“Wat heb je een prachtig gezin en wat fijn dat je foto’s hebt meegenomen naar het ziekenhuis”, zeg ik zodra ik bij je binnenkom. De toon is gezet. Je vertelt vol trots over je drie kinderen. Allemaal hebben ze een bijzondere plek in je hart. “Zie je elementen van jezelf terug in je kinderen?" Er volgt een mooi gesprek. Later die week sta ik opnieuw voor je deur. De verpleegkundige komt naar me toe. “Hij wil niemand zien, misschien moet je het een andere keer proberen”. 

Twee dagen later probeer ik het opnieuw. Ik neem een collega in opleiding mee. Jij vertelt: “Ik zat er even helemaal doorheen. Ik had genoeg van alle mensen die mijn kamer in- en uitlopen en steeds iets van me willen.”  “Werd ik daarom gevraagd om een andere keer terug te komen?”, vraag ik. “Jammer”, zegt hij teleurgesteld. “Ik had het fijn gevonden om jou juist die dag te zien”. Ik begrijp het niet zo goed. Naar mijn idee wil ik ook van alles van je weten: hoe het gaat, of je de medicijnen goed inneemt of hoe het thuis gaat. Het verschil wordt me duidelijk wanneer je terugkomt op ons gesprek van de week ervoor. We spraken toen over jou als mens en vader, niet over jou als patiënt. Dat gesprek had je goed gedaan. Terwijl je dit zegt, schiet je vol. Je woorden raken mij ook. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. We laten een prettige stilte hangen, waarna een mooi gesprek volgt.

Wanneer mijn college en ik de afdeling aflopen praten we na over dit bijzondere gesprek. Het heeft ons beiden niet onberoerd gelaten. Patiënten willen als mens gezien en gehoord worden. Als zorgverlener spelen wij hier een belangrijke rol. Hier mogen we elke dag in groeien. Dit gesprek leert ons dat we, naast zorgverleners, ook onszelf als mens mee mogen nemen in patiëntencontact.

Laatste revisie: 15 maart 2023 - 09:28